W.

W.

Irak

W.

W. is een tiener die een straf van vier maanden uitzit in de jeugdgevangenis van Dohuk. "Tijdens examens [op school], beledigde een jongen me met scheldwoorden. Toen we buiten kwamen, hebben we gevochten. Daarom hebben ze me hierheen gebracht," legt hij uit. W. is niet blij met de straf en voelt zich er schuldig over. "Mijn familie steunt me. Mijn vader is 60, hij is nog nooit in zijn leven naar de rechtbank of een rechtszaak geweest. Het komt allemaal door mij... en dan nog in deze moeilijke tijden... het was allemaal mijn schuld. [...] In Zakhu waren wij een familie met een uitstekende reputatie," zegt hij.

Misschien heb ik helemaal geen vrienden meer [als ik vrijkom]. Mijn oudere broer zal dan mijn vriend wel zijn. Hij is een jaar ouder. Alleen ik en mijn broer. Als God het wil, kom ik vrij... Het is moeilijk om terug te keren naar wat ik was... veel te moeilijk...

Sport is een van de belangrijkste aspecten van het rehabilitatieproces voor de jonge mannen die in het detentiecentrum zitten. "De meeste gevangenen hier houden van voetbal. Ik denk dat het belangrijkste voordeel is dat het er voor zorgt dat ze bezig blijven en dit hen zo uit de problemen houdt," legt de sportcoach van het centrum uit. Omdat voetbal zo populair is bij de jonge gedetineerden, was het essentieel om het voetbalveld opnieuw aan te leggen en hen een ruimte te geven waar ze correct kunnen spelen en zo een hechte teamgeest kunnen ontwikkelen.

W. leidt een relatief normaal leven in het centrum: hij leest, helpt met klusjes, studeert en is een grote voetbalfan. "Het houdt me gezond. En ik vind het ook gewoon leuk. Lichaamsbeweging verbetert je temperament en humeur." Maar het was niet gemakkelijk toen hij hier aankwam: "Voordat ik in de gevangenis kwam, toen ik afscheid nam van mijn vader en moeder, dacht ik bij mezelf dat er hier echt gevaarlijke mensen zouden rondlopen... Ik zou goed op mezelf moeten letten," zegt hij, "en kost wat kost eventuele problemen vermijden. Toen ik er eenmaal was, leerde ik snel dat [de andere gevangenen] helemaal niet zo slecht zijn. Ze waren allen tijdelijk in de war, maar de meesten van hen zijn nu rechtgezet."

W. heeft zijn lesje wel geleerd in het centrum en wanneer hij vrijkomt, weet hij dat hij beter moet handelen: "Als ik hier buiten kom, zal ik helemaal niets verkeerd doen. [...] Wat ik hier geleerd heb is dat je hier terecht komt als je doorgaat met driftbuien, als je boos wordt en je kunt jezelf niet meer beheersen. Dus ik moet beter op mezelf passen en leren om meer geduld uit te oefenen."

© European Union 2019 / Johanna de Tessières

Bekijk het verhaal Bekijk het verhaal