Maher komt uit Homs in Syrië en is 49 jaar oud. Hij kwam naar Libanon met zijn vrouw en vijf kinderen en vestigde zich in Berkayel, in de provincie Akkar.
Maher besloot zijn toevlucht in Libanon te zoeken om zijn gezin te beschermen tegen de oorlog die in zijn thuisland woedde. "De bombardementen begonnen en ons huis werd verwoest. Ik vreesde voor onze veiligheid en die van onze kinderen, dus besloten we dat een toevluchtsoord in Libanon de beste en veiligste oplossing zou zijn." Libanon was vertrouwd terrein voor hem omdat hij er in zijn jeugd had gewerkt en gewoond. Het leven veranderde echter drastisch voor hem en zijn gezin toen ze moesten verhuizen.
Vroeger woonden ze comfortabel in Syrië, waar ze een huis hadden en Maher in de bouw werkte. Hij kon een goed leven voor zijn gezin garanderen. De dingen die ze zich konden veroorloven en als vanzelfsprekend beschouwden, werden plots een luxe. "In Syrië douchten we elke dag, wij en de kinderen, hier kunnen we maar twee keer per week douchen om water te besparen," legt hij uit.
De alledaagse kosten zijn hoog en zonder vast inkomen is het erg moeilijk om rond te komen. Ze wonen in een regio waar water schaars is. Bovenop alle kosten die ze reeds hebben, moesten ze ook nog elke maand water kopen, wat een grote deuk in hun budget betekende en hen dwong om hun levensstijl aan te passen.
Er werd een regenwateropvangsysteem in hun huis geïnstalleerd, wat hielp om de kosten te drukken. Met het geld dat ze besparen, kunnen ze nu in andere basisbehoeften voorzien.
Sinds het opvangsysteem geïnstalleerd werd, net voor de winter, begonnen we er echt van te profiteren. We kennen nooit meer watertekort.
"Libanon en zijn bevolking hebben ons gesteund, ook al hebben ze hun eigen problemen," legt Maher uit. "Het land staat onder grote druk, vooral nu met al die vluchtelingen. Na de Palestijnse vluchtelingen zijn er nu ook de Syriërs en andere mensen die uit het buitenland komen. Ik zou Libanon zeker verlaten als ik de kans kreeg om naar het buitenland te trekken, maar op dit moment naar Syrië gaan is geen optie en is er nog steeds angst voor mijn kinderen en voor mezelf."
