Lulu is 72. Zij is Libanese en woont met haar man Mahmoud, 85 jaar, in de omgeving van Hazmieh, Libanon.
Mahmoud lijdt aan suikerziekte. Op een dag ging er iets mis en Mahmouds bloedsuikerspiegel schoot omhoog, waardoor hij instortte. "Ik werd echt bang," zegt Lulu. "Ik belde het Rode Kruis om hem naar het ziekenhuis te brengen. Ze waren er heel snel." Lulu is dankbaar, want de spoed waarmee gereageerd werd heeft zonder twijfel het leven van haar man gered.
Ik zou hem in een taxi hebben moeten meenemen of de brandweer bellen, maar ik weet niet of die zo snel ter plaatse hadden kunnen komen.
Efficiëntere hulpdiensten zijn soms het enige wat nodig is, naast investeringen in de ontwikkeling van een ondersteuningssysteem voor zowel patiënten die moeilijkheden ondervinden als personeel en vrijwilligers die deze steun verlenen. "Toen ik belde, kwamen ze meteen hierheen en hebben ze de eerste hulp kunnen verstrekken, ze legden hem voorzichtig op de brancard en brachten hem meteen naar de ambulance. Ze reden hem naar het ziekenhuis en zorgden ervoor dat hij werd verzorgd. Er werd mij ook gezegd te bellen indien ik iets nodig had... Indien ze niet zo snel waren gekomen, zou hij in coma zijn geraakt of had hij gedeeltelijk verlamd kunnen worden," zegt Lulu opgelucht.
