Bita, 12 jaar oud, komt uit Duhok, in de Koerdische regio van Irak. Ze heeft het syndroom van Down. "Onze maatschappij geeft niet veel aandacht aan mensen zoals Bita... ze lachen haar uit. Voor mij is dit echt zorgwekkend," zegt Ageed, Bita’s vader. Na door veel scholen te zijn afgewezen vanwege haar aandoening, werd Bita eindelijk toegelaten tot een gespecialiseerd instituut waar ze zich kan ontplooien en waar ze kan leren zelfstandig te worden. "Op dit moment is Bita in staat om zelf naar huis te lopen. Ze heeft de huissleutels in haar tasje, opent de deur en gaat zelfstandig naar haar kamer."
Het instituut waar ze naartoe gaat, biedt onderdak aan ongeveer 200 kinderen met een lichamelijk of geestelijk handicap, zoals blindheid, doofheid en autisme. Het biedt gepast onderwijs aan de kinderen, zodat ze beter kunnen integreren in de maatschappij.
"Er is een enorm verschil tussen iemand die opgesloten zit in een gesloten omgeving en iemand die naar buiten kan gaan. Nu ze naar het instituut gaat, wordt Bita ‘s ochtends wakker, werkt ze overdag met haar leraren en studeert ze haar lessen tot de middag. Als ze thuiskomt, is ze tot ‘s avonds bezig met haar huiswerk. Elke avond is ze uitgeput en gaat ze om negen uur slapen. Als ze thuis was gebleven, zou hier niets van komen: ze zou constant hebben geslapen en onrustig zijn geweest."
Ik vind het hier leuk. Morgen kom ik ook. Wanneer ik teken, zeggen al mijn leraren ‘goed gedaan!’.
Bita kijkt er elke ochtend naar uit om naar school te gaan en ze is blij dat ze kan leren en meer zelfstandig kan zijn. Ze kan ook steeds rekenen op de steun van haar familie en leraren, die haar inspanningen en prestaties aanmoedigen.
